بر اساس تحقیقی که امروز توسط یک تیم بین المللی از دانشمندان از جمله کارشناسان موسسه اینترنت آکسفورد منتشر شد، دختران و پسران ممکن است در دوره های مختلف نوجوانی خود در برابر اثرات منفی استفاده از رسانه های اجتماعی آسیب پذیرتر باشند.
در یک مطالعه منتشر شده در Nature Communications، داده های بریتانیا نشان می دهد، دختران در سن 11-13 سالگی و پسران در سن 14-15 سالگی رابطه منفی بین استفاده از رسانه های اجتماعی و رضایت از زندگی را تجربه می کنند. افزایش استفاده از رسانه های اجتماعی همچنین رضایت کمتری از زندگی را در سن 19 سالگی پیش بینی می کند. حساسیت به استفاده از رسانه های اجتماعی ممکن است با تغییرات رشدی، احتمالاً تغییرات در ساختار مغز یا بلوغ مرتبط باشد که در پسرها دیرتر از دختران رخ می دهد. این نشان میدهد که حساسیت به استفاده از رسانههای اجتماعی ممکن است با تغییرات رشدی، احتمالاً تغییرات در ساختار مغز، یا بلوغ مرتبط باشد که در پسرها دیرتر از دختران رخ میدهد. اما، برای هر دو، استفاده از رسانه های اجتماعی در سن 19 سالگی دوباره با کاهش رضایت از زندگی همراه بود. به گفته محققان، در این سن، ممکن است تغییرات اجتماعی – مانند ترک خانه یا شروع کار – ممکن است ما را آسیب پذیر کند. رسانه های اجتماعی به طور اساسی نحوه گذراندن وقت، اشتراک گذاری اطلاعات و صحبت جوانان را با دیگران تغییر داده است. این باعث نگرانی گسترده در مورد تأثیر منفی بالقوه آن شده است. با این حال، حتی پس از سالها تحقیق، هنوز عدم قطعیت قابل توجهی در مورد ارتباط رسانههای اجتماعی با رفاه وجود دارد. این تیم به دنبال ارتباطی بین استفاده تخمینی از رسانههای اجتماعی و رضایت از زندگی گزارش شده بود و دورههای کلیدی نوجوانی را یافت که در آن استفاده از رسانههای اجتماعی با کاهش متعاقب رضایت از زندگی مرتبط بود. محققان همچنین دریافتند نوجوانانی که از زندگی رضایت کمتری دارند، بعداً بیشتر از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند.
محققان همچنین دریافتند نوجوانانی که از زندگی رضایت کمتری دارند، بعداً بیشتر از رسانه های اجتماعی استفاده می کنند دکتر امی اوربن، از دانشگاه کمبریج، که این مطالعه را رهبری میکرد، گفت: «ارتباط بین استفاده از رسانههای اجتماعی و سلامت روان به وضوح بسیار پیچیده است. به نظر می رسد تغییرات درون بدن ما، مانند رشد مغز و بلوغ، و در شرایط اجتماعی ما، ما را در زمان های خاصی از زندگی آسیب پذیر می کند. او ادامه داد: «نمیگویم که گروه سنی خاصی وجود دارد که همه ما باید نگران آن باشیم. همه ما باید در مورد استفاده از رسانه های اجتماعی خود فکر کنیم و آن مکالمات را تشویق کنیم، اما باید بفهمیم که چه چیزی باعث این تغییرات در گروه های سنی و بین جنسیت می شود. تفاوتهای فردی بسیار بزرگی وجود دارد، بنابراین ممکن است نوجوانان خاصی وجود داشته باشند که از استفاده آنها از رسانههای اجتماعی سود میبرند در حالی که در همان زمان، شخص دیگری آسیب میبیند.
همه ما باید در مورد استفاده از رسانه های اجتماعی خود فکر کنیم و آن مکالمات را تشویق کنیم، اما باید بفهمیم که چه چیزی باعث این تغییرات در گروه های سنی و بین جنسیت می شود. پروفسور اندرو پرزیبلسکی، مدیر تحقیقات مؤسسه اینترنت آکسفورد گفت: «در حال حاضر میزان زمانی که جوانان در رسانههای اجتماعی صرف میکنند برای دانشمندان و والدین یک «جعبه سیاه» است. برای بهبود علم خود به داده های بهتری نیاز داریم و برای بهبود فرزندپروری در زمینه فناوری باید گفتگوی جدیدی را آغاز کنیم. این در مورد خوب یا بد بودن رسانه های اجتماعی نیست، بلکه در مورد این است که جوانان چه کاری انجام می دهند، چرا از آن استفاده می کنند و چه احساسی نسبت به آن دارند، با تصویر بزرگتر زندگی خانوادگی مطابقت دارد. دکتر اوربن افزود: «با یافتههای خود، به جای بحث در مورد وجود یا نبودن این پیوند، اکنون میتوانیم بر دورههای نوجوانیمان تمرکز کنیم که اکنون میدانیم ممکن است بیشتر در معرض خطر باشیم و از آن به عنوان سکوی پرشی برای کشف برخی از موارد استفاده کنیم. سوالات واقعا جالب است. این در مورد خوب یا بد بودن رسانه های اجتماعی نیست، بلکه این است که جوانان چه کاری انجام می دهند، چرا از آن استفاده می کنند و احساس آنها نسبت به آن با تصویر بزرگتر زندگی خانوادگی مطابقت دارد. پروفسور پرزیبلسکی با این موضوع موافقت کرد و گفت: «برای مشخص کردن اینکه کدام افراد ممکن است تحت تأثیر رسانههای اجتماعی باشند، تحقیقات بیشتری لازم است که دادههای رفتاری عینی را با اندازهگیریهای بیولوژیکی و شناختی رشد ترکیب کند.
منابع: Team of Oxford University این تیم شامل روانشناسان، دانشمندان علوم اعصاب و مدلسازان، دو مجموعه داده بریتانیایی را که شامل حدود 84000 فرد بین 10 تا 80 سال بود، تجزیه و تحلیل کردند. اینها شامل دادههای طولی – یعنی دادههایی است که افراد را در یک دوره زمانی ردیابی میکند – در مورد 17400 جوان 10 تا 21 ساله. محققان از دانشگاههای کمبریج و آکسفورد و مؤسسه مغز، شناخت و رفتار دوندرز هستند.
